چنین است. به جز این نیست!

یا رفیق. نیمه شب است و توی خونه تنها نشسته‌ام. سکوت و خاموشی دوست داشتنی‌ای که گاه با تیک‌تاک ساعت و گاهی با صدای دور عبور ماشینی بودنش را به رخ می‌کشد، آرامشم را بیشتر کرده است. همدم و مصاحب خوبی برای لحظه‌های تأمل و تفکر است. درباره وجوهی از زندگی‌‌ام که با فعالیت‌های حرفه‌ای مرتبط است یا درباره مشارکتم در جهان پیرامون، به‌خصوص، ساختن جامعه‌ای بهتر، فکر می‌کنم. هرچه بیشتر به بودن این احساس‌ها مجال می‌دهم، بیشتر از پیش، ذهنم پر از سؤال و روحم پر از